Alfons Marija Muha je rođen 24. jula 1860. godine u malom mestu Ivančice u južnoj Moravskoj, provinciji Austrijskog carstva (današnja Češka), kao najstariji od šestoro dece, čija su imena počinjala na „A“.
Kažu da je Muha crtao pre nego što je prohodao, a imao je i talenat za muziku.
Svirao je violinu i pevao u horu Katedrale Svetih Petra i Pavla, koja je finansirala njegovo školovanje u Brnu.
U to vreme već dizajnira pozorišne scenografije i dekoracije.
Krajem 1894. godine počinje šestogodišnju saradnju sa Sarom Bernar, tokom koje ilustruje postere svakog pozorišnog komada u kome je ona glumila.
Ovi izrazito stilizovani i dekorativni pozorišni posteri, rađeni u stilu Art Nuvoa, donose mu uspeh i slavu.
Od povratka u Prag, pa sve do 1928. godine slikaće svoje najpoznatije delo – Slovensku epopeju, seriju od dvadeset slika velikih formata u kome je prikazana istorija i mitologija slovenskih naroda.
Stalna postavka
Istorijat Galerije Matice srpske čini skup ličnosti i događaja u periodu od 1847. godine kada je doneta odluka o formiranju Muzeuma u okviru Matice srpske preko preseljenja Matice srpske u Novi Sad 1864. godine, otvaranja Muzeja za javnost 1933. godine, osamostaljenja i izdvajanja u samostalnu ustanovu 1947. i konačno, potpune profesionalizacije 1958. godine sa stalnom postavkom u sopstvenoj zgradi u kojoj se i danas nalazi.
Pred odabranim umetničkim delima publika će, u subotu i nedelju, u 13 i 17 časova, imati priliku da kroz kustoska vođenja upozna biografiju ustanove i modele popunjavanja kolekcije kroz delatnost stipendista, dobrotvora i darodavaca.
Takođe, upoznaće se sa pulsom kolekcije – najvrednijim delima i saznaće kakve se dragocenosti čuvaju u Riznici i Kabinetu retkosti.
Nada Savković
filolog
Pitanje jezika je izuzetno važno, jer je jezik osnovno oruđe kulture svakog naroda: rodno mesto našeg bića. Pojmovni svet jednog naroda odražava se u jeziku. Kada smo u svom jeziku, mi smo u svom zavičaju. Zato je važno uticati na svest o važnosti očuvanja maternjeg jezika kao preduslova za očuvanje autentičnosti nacije.
Vladimir Bajić
”Graditelji Novog Sada”
”Moramo voditi računa o tome da se u što većoj meri podsećamo na to šta je nekada bilo, šta su važni istorijski događaji, ko su naši preci i kako su oni živeli. To je suštinsko proučavanje društva iz kog proizilaze rezultati koji nam mogu ukazati na to kojim putem treba da idemo da bismo bili bolji ljudi i članovi našeg društva”.